“Nola gaat met veel plezier naar Veerse Mopjes. Ook ik ging hier vroeger als kind naartoe. De glijbaan staat er nog steeds; dat is echt nostalgie. Inmiddels is de locatie gemoderniseerd, maar het gevoel is nog steeds hetzelfde. En natuurlijk heeft grote zus Dana ook op de peutergroep gezeten. Zij had nog dezelfde juf als ik vroeger. Ze is nu met pensioen, maar hoe leuk is dat?
Anika en Kelly zijn lieve, positieve en enthousiaste juffen. Ze werken echt vanuit hun hart. Kinderen voelen dat en wij als ouders natuurlijk ook. Ook zien ze ieder kind. Bij Nola hadden ze al snel door dat ze graag met haar handen bezig is; ze wordt blij van knutselen en bouwen met blokken. Soms heeft Nola tijd nodig om te ontdooien. Ze komt dan ’s ochtends wat schoorvoetend binnen en gaat later pas kletsen. Die tijd krijgt ze ook. Ze gooit dan bijvoorbeeld haar knuffel naar Anika of Kelly. Dat is haar manier van contact maken. Zo van: ik vind het nog een beetje spannend, maar hier heb je mijn haasje. Ze mag zijn wie ze is. Dat vindt iedere ouder belangrijk.
De juffen hadden snel door dat Nola graag met haar handen bezig is; ze wordt blij van knutselen en bouwen met blokken. Ze zien ieder kind.
Nola vindt voorlezen heel leuk. Om de twee weken komt de bibliotheekbus in Veere, dan gaan ze boeken halen. Ook spelen ze veel met sensorisch materiaal, zoals zand. Laatst gingen ze lekker kliederen met scheerschuim. Toen ik Nola ophaalde, rook ze er nog naar. Dat is niet erg, laat haar maar voelen en ontdekken. Als werkende ouder heb je daar thuis niet altijd de tijd voor, dus ik vind het fijn dat ze dat op de opvang doen.
Nola gaat twee ochtenden per week naar Veerse Mopjes. Dat geeft Martin en mij meer vrijheid en tijd, zoals voor ons werk. Daarnaast is het goed voor haar ontwikkeling, op alle gebieden. Ze komt in contact met andere kinderen en het is een goede voorbereiding op school. Die twee ochtenden is ze lekker aan het spelen met de kinderen en juffen en ’s middags is ze weer fijn thuis. Deze vorm past goed bij ons!”